Naar schatting zijn er inmiddels evenveel immigranten in West-Papua als de oorspronkelijke bewoners, de Papua’s. En met die immigranten, in hoofdzaak afkomstig uit Java, zijn ook enkele duizenden prostituees in het land gekomen. Er zijn berichten dat die zijn geronseld door medewerkers van de Indonesische overheid. Daarbij zou de voorkeur zijn uitgegaan naar draagsters van het HIV/AIDS virus. Die zouden met een voor hen aanlokkelijk geldbedrag en een gratis boot- of vliegreis zijn overgehaald om te verhuizen naar West-Papua.  Daar verdienen ze inmiddels niet alleen hun brood bij de inmiddels 40.000 Indonesische militairen in het land, maar ook bij de duizenden werknemers van de mijn- en bosbouwindustrie.

 

Zoals ze dat gewend waren, bleven veel hoeren zelfstandig werken, op z’n hoogst begeleid door een pooier. Maar verscheidene handige zakenlieden zagen in de aanwezigheid van de vele hoeren de mogelijkheid om een bedrijf op te zetten en op een makkelijke manier geld te verdienen. Dicht bij de werkconcentraties en in de grote steden zijn inmiddels bordelen ingericht. En in de grote steden zijn zelfs rosse buurten ontstaan. Die snel groeiende sekswereld biedt voor velen mogelijkheden, ook voor de plaatselijke legerleidingen.  Er gaan geruchten dat het Indonesische leger de arbeiders die voor hen hebben gewerkt, de keuze geeft in de betaling daarvoor: geld of één of meerdere keren naar de hoeren. En als ze kiezen voor het laatste, worden er aan hen geen condooms verstrekt.

Het ziet er dus naar uit dat met het Indonesische militaire leger, ook een ander leger bezit heeft genomen van West Papua, een leger dat beschikt over een geheim wapen! De meeste  prostituees zijn namelijk drager van het HIV/AIDS virus en dat is aan hun buitenkant natuurlijk niet te zien. Zolang er bij de seksuele contacten met hen condooms worden gebruikt, is er meestal niets aan de hand. Maar de Papua’s uit het binnenland kennen geen condooms en zullen zondermeer onveilig seksueel contact hebben met die vrouwen. En de meeste Papua’s in de steden houden niet van zo’n voorbehoedmiddel en laten het daarom achterwege.  Ze kunnen daarbij geluk hebben, maar kunnen ook besmet raken. En gebleken is dat dit steeds vaker het geval is. Het aantal Aidsgevallen onder de Papua’s is de laatste jaren explosief toegenomen. Plaatselijke ziekenhuizen kunnen de opvang van Aidspatiënten haast niet meer aan, weigeren soms patiënten op te nemen of ontslaan ze zodra er maar enige verbetering in hun situatie is opgetreden. Ze moeten dan door familieleden worden opgevangen, maar dat gaat niet altijd goed. Er zijn schrijnende gevallen bekend waarin doodzieke familieleden met Aids zijn achtergelaten in het oerwoud, levend zijn verbrand of in een rivier zijn gegooid, omdat de families   geen raad met de situatie wisten.

De plaats Timika, met zo’n 80.000 inwoners , heeft enkele duizenden Hiv/Aids-gevallen en in Merauke, de meest zuidelijk gelegen stad, wordt het aantal patiënten geschat op zo’n 10.000!  Aangenomen wordt dat het aantal Aidspatienten in de grote steden zoals Jayapura, Sorong en Manokwari, nog groter is. Maar exacte cijfers zijn moeilijk te verkrijgen. Veel patiënten blijven  ongeregistreerd, omdat zij zich niet laten behandelen, meestal omdat ze zich er voor schamen. En vooral zij vormen een extra gevaar voor de volksgezondheid. Na hun ‘slippertje’ gaan ze weer terug naar hun woonomgeving, waar ze dan waarschijnlijk hun vrouw of vriendin besmetten. En op die manier breidt de kring van Aidspatiënten zich heel snel uit! 

Met behulp van organisaties, vooral in Nederland, worden hier en daar speciale klinieken voor Aidspatiënten opgezet. En op vrijwel alle scholen wordt regelmatig voorlichting over Aids gegeven. Maar bestuurders, leraren, vrienden en sympathisanten van West-Papua maken zich grote zorgen. Het aantal Aidspatienten in West-Papua ligt vele malen hoger dan het Indonesische nationale gemiddelde! En het ziet er naar uit dat het Indonesië met dit geheime wapen, de vele geïmmigreerde en besmette prostituees, gaat lukken om de Papuabevolking nog verder uit te dunnen.

In de periode van 1961 tot heden hebben naar schatting ongeveer 400.000 Papua’s het leven verloren door toedoen van de Indonesische overheid, het Indonesische leger en de politie. En dat is ongeveer éénderde van het oorspronkelijke bevolkingsaantal! Het ziet er naar uit dat er in de toekomst steeds minder Papua’s zullen zijn en dat het volk op de lange duur zelfs dreigt te verdwijnen! Alles lijkt op volkenmoord op lange termijn, sluipende genocide!

Wereld word wakker !