Henkbartels

13 NIEUWS Pagina's 1 t/m ............

9 oktober 2013

MINISTER JEANINE HENNIS-PLASSCHAERT ZEGT ‘SORRY’TEGEN INDONESIË VOOR BLOKKADE VERKOOP LEOPARD TANKS.

Tijdens haar bezoek aan Indonesië heeft minister van defensie Jeanine Hennis-Plasschaert excuses aangeboden aan haar Indonesische collega Purnomo Yusgiantoro voor de manier waarop de Tweede Kamer vorig jaar de verkoop van de Leopard tanks blokkeerde.
Daarmee verloochend zij in feite het door de Nederlandse regering genomen democratische besluit ! Ik hou mijn hart vast . Welke onzin gaat ze daar nog meer uitkramen ?

 

16 oktober 2013

SCHREEUW OM VRIJHEID !

Een Papuavrouw, gehuld in de door Indonesië verboden Papuavlag de Morgenster, schreeuwt in de plaats Nabire om de vrijheid van haar volk.
Het bericht vermeldde niet of de moedige Papuavrouw daarna door het Indonesische leger of de politie werd gearresteerd en opgesloten. Maar het zal niemand verbazen als dat is gebeurd !

 

22 Oktober 2013

INDONESISCHE LEGER EN POLITIE TERRORISEREN PAPUA STUDENTEN

In heel West-Papua waren er massale demonstraties geweest met  verschillende onderwerpen. Er waren bijeenkomsten ter ondersteuning van de vorming van de ‘all partij parlementaire groep voor West-Papua’,  de oprichting van de IPWP (Internationale Parlementariërs voor West-Papua) werd herdacht en er werd openlijk steun betuigd aan de president van de republiek Vanuatu voor zijn kort geleden gehouden toespraak bij de VN ter ondersteuning van de Papua’s.
Vrijwel alle vreedzame demonstraties werden door het Indonesische leger en de politie verstoord en uiteengedreven. Maar kennelijk hadden zij er behoefte aan om nog eens extra duidelijk te maken wie de baas is in West-Papua. In de vroege ochtend van 22 Oktober arriveerde een grote groep Indonesische leger- en politiemensen bij het terrein van de Cenderawasih Universiteit in Jayapura.
Ze betraden het terrein en drongen het gebouw binnen, waar veel studenten nog lagen te slapen. Zonder waarschuwing werden in de slaapzalen schoten gelost. En verscheidene studenten, die niet wisten wat hen te wachten stond, sprongen door de ramen naar buiten. Enkele leidinggevende Papua’s probeerden de vurende militairen te benaderen om hen met het schieten te laten ophouden. Maar dat lukte niet. De militairen en politiemensen bleven in het gebouw om zich heen schieten, kennelijk met het doel om zoveel mogelijk schrik aan te jagen. Maar gelukkig werd daarbij niemand geraakt.  Uiteindelijk verzamelden de geschrokken Papua studenten zich op de binnenplaats, waarbij  ze aan de militairen en politiemensen  een stevig protest lieten horen voor hun optreden. Maar als slot van hun  daad van terreur en intimidatie  dreven de leger- en politiemensen de protesterende Papua studenten uiteen, waarna ze  in hun legervoertuigen verdwenen.
Wederom had het Indonesische leger en de politie zich schuldig gemaakt aan een misdaad tegen de mensheid!  

 

26 Oktober 2013

MOEDIGE PAPUAVROUW IN BEELD

Tilly Kaisiëpo, een Papuavrouw, stond in haar eentje  op het Malieveld in den Haag. Ze droeg een grote vlag, de ‘Morgenster’, de door Indonesië verboden vlag van West-Papua, het voormalige Nederlands Nieuw-Guinea. Ze stond daar om te betogen voor een vrij West-Papua en te protesteren tegen de VN, die zich bemoeit met Sinterklaas en Zwarte Piet en niets doet aan de erbarmelijke omstandigheden waarin de Papua’s verkeren.
Iets verder op het Malieveld was een groep mensen bijeen om te betogen voor het zwart houden van Zwarte Piet. En toen die mensen Tilly Kaisiëpo ontwaarden dachten zij dat ze een tegendemonstrante was die demonstreerde voor het afschaffen van Zwart Piet. En toen sloeg de vlam in de pan. Op een dreigende wijze werd de Papuavrouw benaderd en agressief bejegend. Ze werd uitgescholden, waarbij racistische kreten werden geuit. Er werd geprobeerd haar vlag af te pakken. En ze werd geduwd, waarbij aan haar kleren werd getrokken. De situatie werd zo dreigend dat de Papuavrouw probeerde om tussen de inmiddels aangegroeide menigte weg te komen. Maar dat lukte pas toen de inmiddels gealarmeerde politie arriveerde en haar in bescherming nam. En voor haar eigen veiligheid werd ze in een politieauto weggebracht.
In feite was er sprake van een misverstand, waardoor het onverkwikkelijke incident ontstond. Maar het was erg duidelijk geworden dat verdraagzaamheid en respect voor een gekleurde medemens bij veel mensen ver is te zoeken!  Desondanks leidde het voorval tot een bijzonder succes. In korte tijd ondersteunden ruim 20.000 mensen  via Facebook  met hun handtekening de petitie voor een vrij West-Papua. Een succes dank zij het moedige gedrag van de belaagde Papuavrouw Tilly Kaisiëpo! 

 

Oktober 2013

Nieuwe boeken van Alex Bal

Het boek 'De laatste Indo' is volledig herschreven, uitgebreid, van nieuwe elementen voorzien en verdeeld in 2 boeken:

Autobiografie deel 1 'De laatste Indo uit Nieuw-Guinea'   € 24,50 + verzendkosten  € 2,70

Autobiografie deel 2 'Heimwee baar Nieuw-Guinea'  € 24,50 + verzendkosten  € 2,70

WAT IS HET VERSCHIL MET HET BOEK: 'De laatste Indo' ?

 Meer diepte in het verhaal over de periode 1961/63 door meer informatie, maar vooral ook meer authentieke foto's uit die spannende periode 1962/63.
Ook het verhaal met foto's van een echtpaar dat Manokwari in die periode net had leren kennen, gecharmeerd raakte van het land, maar het leven daar -ook voor hun veiligheid-  moesten  beëindigen.
Nog steeds denken zij, nu vanuit de USA, met veel weemoed aan die mooie tijd terug. Ook zij zijn eigenlijk trots, dat zij deel hebben uitgemaakt van dat bijzonder hoofdstukje 'Nederlandse geschiedenis'.  En ook zij vinden het bijzonder jammer dat alles zo is gelopen.
En hoe verliep het de Papua’s na ons vertrek?
Wat waren de zichtbare letselen, die aan het Indonesische leger waren toegebracht?
 
De boeken kunnen worden besteld via: http://www.alexbal.jouwweb.nl 

BIJZONDERE ATTRACTIE !

De lezing van Gerard Thijssen over West-Papua en de Papua’s  op zaterdag 23 november a.s. zal tussendoor worden opgeluisterd door de Manjouri groep, een dansgroep die originele Papuadansen  zal uitvoeren.
Het beloofd een bijzondere middag te worden in het Senioren Ontmoetingscentrum aan de IJsselkade 13 te Doetinchem. En de entree is slechts € 2,50 ! Toegangskaarten kunnen telefonisch worden gereserveerd: 0314-845630. Maar het aantal plaatsen is beperkt!

 

EEN BIJZONDERE DAG: 1 DECEMBER.

De 1e December 1961 was in het voormalige Nederlands Nieuw-Guinea, het huidige West-Papua, een bijzondere dag.  Het Papuavolk had een eigen vlag gekregen en die werd op deze dag officieel in gebruik genomen. De vlag had als naam gekregen ‘Morgenster’. Als teken van verbondenheid met Nederland werden de kleuren rood,wit en blauw in de vlag verwerkt. En een witte ster in een rood veld symboliseert de opgaande zon als teken van hoop.
 
De vlag werd gehesen op alle bestuursposten en met veel ceremonieel in de hoofdstad Hollandia, het huidige Jayapura. Er werd een officiële vlaggenceremonie gehouden, die muzikaal werd begeleid door de Marinierskapel. De Papua’s waren dolblij en dansten van vreugde. Eerst werd de Nederlandse driekleur gehesen onder het zingen van het Wilhelmus. Daarna ging de Papuavlag in top, onder het zingen van het eigen volkslied, het Hai Tanahku Papua. Het leek het positieve begin te zijn voor een zelfstandig en onafhankelijk Papuavolk.
 
Maar de vreugde was van korte duur. Onder druk van de internationale gemeenschap en een dreigende oorlog met Indonesië moest Nederland haar overzeese gebiedsdeel Nieuw-Guinea aan Indonesië afstaan. De overdracht vond plaats op 1 Mei 1963 en vanaf dat moment kwamen de Papua’s onder het bewind van Indonesië. En dat bewind geschiedde meteen met harde en wrede  hand. Alle Nederlandse kenmerken en uitingen van zelfstandigheid door de Papua’s werden zoveel mogelijk drastisch verwijderd. Nederlandse schoolboeken en Papuavlaggen  werden verbrand en het Nederlands werd als voertaal verboden en vervangen door het Bahasa Indonesia. Het hijsen van de Papuavlag en het zingen van het eigen volkslied werden verboden. Overtreders worden gearresteerd en soms voor jaren opgesloten.
 
Het merendeel van de Papua’s was niet gelukkig met de Indonesische overheersing en kwam in verzet. Dat gebeurde aanvankelijk gewapenderhand, maar moest later overgaan in ongewapend  vreedzaam verzet. Regelmatig werden en worden nog steeds openbare demonstraties gehouden, waarbij vreedzaam wordt betoogd voor onafhankelijkheid. Maar daartegen wordt door het Indonesische leger en de politie bijzonder hardhandig opgetreden.  Bijeenkomsten worden hardhandig uiteen gedreven, waarbij regelmatig slachtoffers zijn te betreuren.  En van de betogers worden meestal niet alleen de leiders gearresteerd, maar ook personen die de Papuavlag voeren. En in de praktijk is gebleken dat zij voor lange tijd achter de tralies verdwijnen.
 
De 1e December 1961 was voor de Papua’s een feestelijke dag, maar het feestelijke van die dag  is veranderd in droefenis. Met de verboden vlag in hun hand, pijn in hun hart en tranen in hun ogen denken de Papua’s  op deze dag aan de vervlogen tijden. Maar de hoop op vrijheid en onafhankelijkheid hebben zij nog niet verloren. Ze zeggen nog steeds: Merdeka atau mati! Vrijheid of sterven !

 

25 November 2013

WEER ARRESTATIES IN WEST-PAPUA

Door Free West Papua Campaign werd melding gemaakt van massale arrestaties in West-Papua. Door de Indonesische politie werden op verschillende plaatsen intimidatieacties uitgevoerd, waarbij activisten van de KNPB, het Komité National Papua Barat, werden gearresteerd. De arrestaties vonden plaats in Jayapura, Sorong en Timika. En volgens de ontvangen berichten werden in totaal 41 activisten opgepakt en achter de tralies gezet.
Wederom werden Papua’s beroofd van hun vrijheid !

 

 28 November 2013

PAPUA-VROUW IN DE SCHIJNWERPERS

 

De Indonesische Jakarta Post heeft aandacht besteed aan een Papuavrouw, de 28-jarige Aprilia R.A. Wayar. Ze kreeg aandacht omdat zij de eerste Papua-vrouw is die een roman heeft geschreven. Het boek kreeg de titel ‘Rootless Black Roses’. Het verhaal speelt zich af in West-Papua en is in feite een protest tegen de omstandigheden waaronder een gezin in dat land moet leven.
Aprilia werd geboren in Jayapura, West-Papua. En ze kreeg de kans om verder te studeren. Ze voltooide haar opleiding in economie aan de Satya Wacana Universiteit in Midden-Java. En lezen en schrijven zijn haar hobby’s. Haar korte verhalen trokken de aandacht en dat was de aanzet tot het schrijven van haar boek.
In een land waar sprake is van het discrimineren van Papua’s is het al bijzonder dat een Papua-vrouw de kans heeft gekregen om verder te studeren. Maar het is op zijn minst uitzonderlijk dat een Papua-vrouw een boek heeft geschreven en heeft kunnen laten uitgeven. Ze is al weer bezig met een nieuwe roman, dus van Aprilia R.A. Wayar zullen we nog horen!

 

23 November 2013

BOEIENDE LEZING OVER WEST-PAPUA

Gerard Thijssen

 

In de  goed gevulde zaal van het Senioren Ontmoetingscentrum in Doetinchem luisterden de bezoekers geboeid naar het verhaal van Nieuw-Guinea veteraan Gerard Thijssen. Hij gaf een summier overzicht van de geschiedenis van ons voormalige overzeese gebiedsdeel Nieuw-Guinea, dat nu West-Papua heet. Hij vertelde over zijn persoonlijke ervaringen in 1962, toen hij daar als marineman dienst deed. En hij schetste de benarde situatie waarin de Papua’s zijn terecht gekomen nadat Nederland het land aan Indonesië moest afstaan.
Daarna vertelde  juridisch medewerker en actievoerder Siemon Goossensen over de op handen zijnde handtekeningenactie ‘Het burgerinitiatief’. Dat heeft de bedoeling om de Nederlandse politiek te activeren om maatregelen te nemen ter verbetering van de leefomstandigheden van de Papua’s, onze vroegere overzeese rijksgenoten.
Vervolgens  werd de film ‘Land of the Morningstar’ vertoond. Een boeiende film over de geschiedenis en het leven van de oorspronkelijke bewoners van West-Papua.
De Papua dansgroep ‘Manjouri’ uit den Haag zorgde voor ontspannende beelden en geluiden.
Het was een interessante middag in het Senioren Ontmoetingscentrum in Doetinchem! 

 

16 December 2013

DAG VAN DE MENSENRECHTEN VERSTOORD DOOR INDONESISCHE POLITIE EN  LEGER !

De internationale ‘Dag voor de rechten van de mens’ werd op 10 december 2013 over de gehele wereld gevierd. Maar in West-Papua werd die viering op verschillende plaatsen verstoord door de Indonesische politie en het leger.  Een vreedzame bijeenkomst van universitaire studenten in de hoofdstad Jayapura werd onmogelijk gemaakt. Met pantservoertuigen en vrachtauto’s werden wegen geblokkeerd en het werd studenten onmogelijk gemaakt om de verzamelde menigte toe te spreken.
Voor de zoveelste keer werden in West-Papua de rechten van de mens geschonden!
Wereld word wakker !  

22 December 2013

HANDIGE ZET VAN INDONESISCHE OVERHEID

In de strijd tegen de OPM, de Organisatie Papua Merdeka, de organisatie die een gewapende strijd voert voor onafhankelijkheid van West-Papua, heeft de Indonesische overheid een bijzondere maatregel aangekondigd. Volgens een bericht in de ‘Jakarta Globe’ is een bedrag van Rp. 380.000.000.000 ($ 31.000.000) gereserveerd voor leden van de OPM die er voor kiezen om zich te verzoenen met de Indonesische regering en de wapens neer te leggen. Dat geld zal worden besteed aan het bouwen van huizen voor de dan voormalige OPM leden en het begeleiden van hun terugkeer in de normale samenleving.    
Die maatregel lijkt op een goede daad, maar is een handige zet om de vrijheidsbeweging OPM te verzwakken of te elimineren. Verscheidene OPM-leden zouden te kennen hebben gegeven  de gewapende strijd voor onafhankelijkeid van West-Papua te willen opgeven. Zij zouden tot het besef zijn gekomen dat hun strijd vruchteloos is. Maar het is de vraag of die mededelingen juist zijn.
Het beschikbaar stellen van zo’n  fors geldbedrag door de Indonesische overheid lijkt heel bijzonder, maar kijkend naar de enorme opbrengsten die zij jaarlijks ontvangt door de exploitatie van de goud- en kopermijn Freeport in West-Papua, is dat maar een futiliteit.
De vraag is of de mededelingen juist zijn dat enkele honderden OPM-leden de gewapende strijd voor vrijheid willen opgeven. De toekomst zal het ons leren !

 

30 December 2013

VREDE IN WEST-PAPUA VER TE ZOEKEN

Via ‘Free West Papua Campaign’ werd een verontrustend  bericht ontvangen.
De Indonesische regering heeft aangekondigd dat 650 extra soldaten zullen worden gestuurd naar West-Papua. Zij zullen rechtstreeks worden gebracht naar de grens tussen West-Papua en Papua Nieuw Guinea. En die militairen zijn voorzien van foto’s van activisten en vrijheidsstrijders voor een vrij West-Papua. Dus in dat grensgebied zal een jacht worden geopend op de Papua’s die zich beijveren voor de vrijheid van hun volk!
Juist in dat grensgebied bevinden zich veel vluchtelingen die vanuit West-Papua het grensgebied met het onafhankelijke Papua Nieuw Guinea hebben opgezocht, in de hoop daar veilig te zijn voor het hardhandige en wrede  optreden van het Indonesische leger!
Wereld word wakker !

 

23 Januari 2014

Papua studenten demonstreerden in Surabaya

Moedige Papua studenten, gekleed in T-shirts met de afbeelding van de ‘Morgenster’, de door Indonesië verboden Papuavlag, demonstreerden in Surabaya. Zij eisten de vrijheid van West-Papua en de vrijlating van de vele Papua’s die als politieke gevangenen achter de tralies zijn gezet.
Waarschijnlijk is de Indonesische politie verrast geweest door deze actie, want tot verbazing van iedereen werd er nu eens niemand gearresteerd en opgeborgen!

 

 

24 Januari 2014 De Gelderlander

 

26 januari 2014

VROUWENROOF IN INDONESIË

Kijkend naar deze foto kun je je ogen haast niet geloven. Een groep Papuameisjes  wordt bewaakt door een Indonesische militair.  De meisjes zijn gestolen uit West-Papua. Ze zijn  gedwongen om zich te kleden in een schooluniform in de kleuren van de Indonesische nationale vlag. En ze worden gedwongen om naar een streng Islamitische kostschool te gaan. De bedoeling is dat ze ‘heropgevoed’ worden naar Islamitische maatstaven.  En als ze tegenstribbelen krijgen ze een pak slaag! De vroege middeleeuwen lijken in Indonesië te zijn teruggekeerd!

16 Februari 2014

MAMA YOSEPHA ALOMANG GEMOLESTEERD !

De 74-jarige Yosepha Alomang  ontving in 2001 een van ’s werelds meest prestigieuze onderscheidingen,  de  (Amerikaanse) Goldman Environmental Prize. Die bijzondere prijs werd haar toegekend voor haar tomeloze inzet als milieu- en mensenrechtenactiviste in West-Papua. Liefkozend wordt ze door het Papuavolk Mama Yosepha genoemd. Maar de Indonesische autoriteiten hebben niets met haar op en waarschijnlijk wordt ze door de geheime dienst goed in de gaten gehouden en gecontroleerd. Dat laatste gebeurde een dezer dagen ook toen ze had gewinkeld. Een politieman wilde weten wat zij in haar tas had. En toen ze zei dat hij daar niets mee te maken had, greep hij haar tas. Maar die liet Josepha niet zomaar los. Pas na een worsteling moest Josepha toegeven aan het ‘recht van de sterkste’!
Een van de meest bewonderde Papuavrouwen  werd behandeld als een crimineel !  

 

3 Maart 2014

GRUWELIJK BEELD UIT WEST-PAPUA

Onderstaande foto werd ontvangen vanuit West-Papua.  Gegevens over de oorzaak van deze afschuwelijke gebeurtenis ontbreken, maar één ding is heel duidelijk: Deze Papua’s werden door Indonesiërs vernederd en behandeld als wilde dieren!
Wereld word wakker !
 
8 Maart 2014
 
GEBED VAN EEN PAPUA
 
Dank u Heer voor deze bijzondere dag.
Vandaag werd ik niet geïntimideerd!
Vandaag werd ik niet vernederd!
Vandaag werd ik niet geslagen!
Vandaag werd ik niet  gearresteerd!
Vandaag proefde ik even de vrijheid!
Vandaag kon ik genieten van de vlag,
de Morgenster, die ik even liet wapperen
boven mijn geliefde vaderland Papua!
Heer, schenk ons meer van deze dagen!

 

Papoea’s, een vergeten volk

Nederl. Dagblad - 21 maart 2014 – auteur Aad Kamsteeg.

Papua, een provincie van Indonesië, is eigenlijk gesloten voor buitenlandse journalisten. Misschien is de inheemse bevolking, de Papoea's, daardoor vergeten.

De Papoea's dreigen echter vreemdeling in eigen land te worden, zoals de Indianen dat nu in Amerika zijn en de aboriginals in Australië. Al jaren signaleren Human Rights Watch en rooms-katholieke mensenrechtenorganisaties dat de situatie van de Papoea's dramatisch is. De stand van zaken op een rij, omdat het toch gelukt is Papua binnen te komen.

Nederlandse kolonie

Tot 1949 vormde de Indonesische archipel de kolonie Nederlands-Indië. De kolonie werd in 1949 onafhankelijk: de staat Indonesië was geboren. Alleen Papua bleef in Nederlandse handen. In 1963 werd Nederland gedwongen het bestuur over Papua over te dragen aan Indonesië. De Papoea's mochten via duizend geselecteerde afgevaardigden in 1969 een 'vrije keuze' maken over de toekomst van hun land. De volksstemming werd vervalst door Indonesië, maar door de Verenigde Naties erkend. Zo werd de Papoea's de hun beloofde zelfbeschikking ontstolen.
In die tijd waren er politici die zeiden dat als zij een Papoea zouden zijn, zij voor Indonesië zouden kiezen. Anno 2014 is er geen Papoea te vinden die zo'n uitspraak voor zijn rekening wil nemen.
Nederland wil best voor de Papoea's opkomen. Maar dat gebeurt om strategische en handelsoverwegingen steeds binnen de grenzen van het a priori van vriendschappelijke betrekkingen met Indonesië. Van het verbinden van handel met voorwaarden ten aanzien van mensenrechten in Papua lijkt geen sprake te zijn.

boskap

In een laag over het land scherend watervliegtuigje, op weg naar Butiptiri ten oosten van de Digoel, zie je de ernst en massaliteit van de boskap. Oerwouden zijn rigoureus vervangen door onafzienbare velden palmolieplantages. Hoeveel Papoea's zijn de dupe geworden?
Heerste in Indonesië onder Soeharto (1967-1998) een systeem van roofkapitalisme met grootscheepse grondverkoop aan multinationals, nu is de verhouding tussen Jakarta en Papua er een van patroon tot cliënt. Grond is van de staat, zegt Indonesië, en de belangen van de Papoea's zijn ondergeschikt aan de doelstellingen en van de groei-economie. Maar voor de Papoea's is 'het bos juist onze moeder': deel van de gemeenschap, bestaansgrond, kern van de eigen cultuur.

Anders dan de toegezegde 'constructieve dialoog' wordt de Papoea's vaak via intimidatie, omkoping en minieme vergoeding land afgenomen, legaal of illegaal. Op de wereldmarkt leveren palmolie en tropisch hardhout immers veel op. Gebieden, samen zo groot als Portugal, zijn ontbost, tot schade ook van de biodiversiteit op wereldniveau.

verzet

Na de bestuursoverdracht aan Indonesië in 1963 richtten vrijheidsstrijders de Organisasi Merdeka Papua (OPM) op, met nog wortels in het door Nederland gestichte Papua Vrijwilligerskorps. Oud-sergeant Ferry Awon was een van de eerste leiders. De over verschillende delen van het land verspreide groepen willen onafhankelijkheid en vallen met speren, pijl en boog en buitgemaakte vuurwapens Indonesische militaire posten aan.
De OPM overkoepelt a) zo'n twintig gewapende groepen (circa 1200 man), b) de 'ondergrondse' burgerlijke vleugel die zich op bewustwording, diplomatie en propaganda richt en c) de buitenlandse afdeling met onder anderen de internationaal actieve Benny Wenda van Free West Papua Campaign.
Het is ingewikkeld om als journalist met de OPM in contact te komen. 'Het hotel is niet veilig ... Te veel Indonesiërs. Ik pik je ergens op. Kruip achter op mijn brommer en we rijden naar een plek buiten de stad', zei een contactpersoon. Het contact met hem - onder zijn schuilnaam - was tot stand gekomen via Papoea's in Nederland.

'verloren generatie'

De Indonesische grondwet garandeert alle Indonesiërs gelijke toegang tot onderwijs. Maar in Papua staat de werkelijkheid daar ver vanaf. Bijna 30 procent van de Papoea's is nog analfabeet, 10 procent van de onderwijzers is niet bevoegd, 45 procent van alle Papoealeerlingen haalt de laatste klas van de lagere school niet, diploma's zijn gemakkelijk te koop.
Regeringsgeld is vaak niet het probleem, wel de besteding en het toezicht door de hiervoor verantwoordelijke provinciale overheid. Het op Indonesische leest geschoeide lesprogramma wordt door de Papoea's als cultureel vervreemdend ervaren. Slechte leefomstandigheden in de verre kampongs drijven onderwijzers op de vlucht. Sommigen zeggen dat zo een hele generatie educatief verloren gaat.

kindersterfte

Jakarta doet financieel haar best: omvangrijke fondsen voor de bouw van klinieken en salarissen van medisch personeel. Medicijnen zijn vaak gratis. Maar veel geld 'verdwijnt', de kwaliteit van artsen en instrumentarium laat vaak te wensen over en in verre dorpen zijn nauwelijks gezondheidswerkers te vinden.

In een recent onderzoek van Stella Roos Peters van de Universiteit van Utrecht wordt een direct verband gelegd tussen Indonesische verwaarlozing - 'structureel geweld' - en de schrikbarend hoge kindersterfte onder de Papoea's in het achterland: 18,4 procent tegen 3,6 procent onder niet-Papoea's in de steden.

De wachtenden voor de ingang van de Calvary kliniek in Wamena kijken je haast wezenloos aan. Hebben ze parasitaire ziekten, huidinfecties, diarree of hiv? Dat laatste in heel veel gevallen. Aids komt onder Papoea's twee keer zo veel voor als onder transmigranten. Een catastrofe.

microkrediet

Papoea's kunnen economisch vaak niet concurreren met de handelsbewuste transmigranten uit andere delen van Indonesië. Papoea-vrouwen plegen op het land te werken, maar hoe raken ze met nog wat winst hun producten kwijt? De in 1972 opgerichte Stichting Hulp Papoea's in Nood (Hapin) springt met kleinschalige projecten bij. Esther Antoh kreeg een microkrediet van drie miljoen roepia's (zo'n 190 euro) tegen lage rente (1,5 procent). Zij heeft op de Vrouwenmarkt van Jayapura haar plekje gevonden. Ze vormt het levende bewijs dat hulpprojecten zin hebben. Zelfbewust laat ze in haar kleine 'winkeltje' haar producten zien: zout, olie, peper, wat groente, limonade, sigaretten, een paar tassen zelfs. En, zegt ze, 'mijn lening heb ik bijna afbetaald'.
De Vrouwenmarkt in Jayapura is uitsluitend voor Papoea's bestemd en biedt bescherming met het doel ondernemerschap te stimuleren. Voortdurend hing de dreiging van opheffing van de markt in de lucht. Het stadsbestuur houdt namelijk niet van afscheiding van Papoea's. Maar na een moeizame
strijd is er nu toch reële hoop dat de plaats waar Esther Antoh en anderen leren economisch weerbaar te zijn, blijvend wordt.

mensenrechten

Op een bevolking van nu zo'n 1,4 miljoen Papoea's zijn volgens een bescheiden schatting sinds 1963 zo'n honderdduizend Papoea's omgekomen: door executie, marteling, achtervolging, wanbeleid. Internationale zwartboeken spreken over willekeurige arrestaties, foltering, rechteloosheid, intimidatie van mensenrechtenactivisten, verboden toegang voor buitenlandse journalisten en andere waarnemers.
De man die het waagde de Morgenster te hijsen, de vlag die het verlangen van de Papoea's naar onafhankelijkheid symboliseert, bleef geweldloos. Maar zijn leven loopt sindsdien gevaar. Opgejaagd door speciale contraterreur-eenheden van Kompassus vluchtte hij met zijn gezin het oerwoud in.
Gelet op de (inter)nationale krachtsverhoudingen is de reële dreiging van afscheiding zeer gering. Toch treedt het in Papua oppermachtige leger- en politieapparaat zwaar onderdrukkend op. De regering in Jakarta heeft weinig greep op hoge militairen, die in Papua zo ook hun eigen financiële belangen hebben.

 

29 Maart 2014

RAJA AMPAT EILANDEN
EEN PARADIJS OP AARDE !
 
De Raja Ampat eilanden ofwel Viervorsteneilanden is een eilandengroep in West-Papua, gelegen ten westen van de Vogelkop. Er zijn veel kleine eilandjes, maar er zijn vier vrij grote eilanden, Waigeo, Batanta, Salawati en Misool. De eilanden zijn dun bevolkt. Het heuvelachtige binnenland van de eilanden  bereikt op sommige plaatsen een hoogte van zo’n 1200 meter. Op de meeste plaatsen is het zeer dicht begroeid met tropisch regenwoud en de eilanden zijn omringd door koraalriffen. Het water is er mooi blauw en er leven veel bijzondere vogelsoorten, zoals de paradijsvogel, de zwarte lori en de boskalkoen.
Het mooie eilandengebied is voor de wereld heel lang onbekend gebleven, maar de laatste jaren is er steeds meer belangstelling voor ontstaan. Reisorganisaties ontdekten het bijzondere landdeel,   organiseerden reizen en creëerden verblijfplaatsen. Maar die ontwikkeling komt maar nauwelijks ten goede aan de lokale bevolking; vrijwel alle opbrengsten gaan naar verre investeerders. En daarom besloot de Nederlandse stichting  SDSP, de ‘Stichting Duurzame Samenleving Papua Barat’ actie te gaan ondernemen. De stichting is sinds 1995 bezig met het leveren van bijdragen aan een toekomstbestendige ontwikkeling en zelfredzaamheid van de Papua’s. En namens die stichting werd actief de gepensioneerde Nederlander Guus Lapré. Al gedurende enkele jaren reist hij regelmatig vanuit Nederland naar West-Papua, waar hij dan enkele maanden verblijft. Vanuit overwegend de plaats Sorong richtte hij zich in het bijzonder op het microtoerisme voor het eilandengebied Raja Ampat. En dat was geen eenvoudige zaak. De nogal primitieve plaatselijke bevolking wilde graag zelf iets gaan ondernemen op toeristisch gebied, maar had daar natuurlijk geen ervaring in. Bovendien waren er maar weinig mensen die naast hun eigen taal ook Engels spraken. En dat is toch wel nodig bij het ontvangen van buitenlandse gasten. Maar gaandeweg lukte het Guus om goede contacten te leggen en in samenwerking met plaatselijke bewoners kleine en bijzondere toeristen-verblijfplaatsen op te zetten. En inmiddels hebben al verscheidene toeristen die unieke verblijfplaatsen bezocht.
Sinds enkele dagen kunnen belangstellenden bijzonderheden bekijken op de website http://www.rajaampatmicrotourism.besaba.com

 

6 April 2014

MOEDER EN ZOON GAAN PAPUA’S HELPEN !

De 30-jarige Talia heft een beetje Papuabloed in haar aderen en dat verloochend zich niet. West-Papua en de Papua’s zijn bijna voortdurend in haar belangstelling. Ze volgt de ontwikkelingen en gebeurtenissen in dat land op de voet en maakt zich nogal wat zorgen. Ze heeft daar nog familieleden. Maar ze heeft er ook  vrienden en kennissen, die ze heeft leren kennen tijdens haar eerdere bezoeken aan West-Papua. 
In 2012 constateerde ze daar dat er een groot probleem was, een probleem van plastic zwerf- en huisafval. Dat wordt overwegend niet gedeponeerd in vuilnisbakken of containers, maar wordt in de bermen van de wegen  of in tuinen geworpen. En als de overheid eens een keer dat afval laat verzamelen, dan wordt dat dicht bij de bewoonde wereld verbrand, waardoor de bewoners ernstige hinder ondervinden van de vieze stank en rook. En toen zette Talia, zoals zij het zelf noemt,  ‘The First Step’.  Ze boog zich over de problematiek van het plastic afval, oriënteerde zich over de ernst van de situatie en voerde diverse gesprekken met bewoners  en leidinggevende figuren ter plaatse. En ze nam zich voor om dat probleem zodra mogelijk aan te pakken. En die mogelijkheid deed zich voor in 2014.
Als vrijwilliger van de SDSP, de Stichting Duurzame Samenleving Papua Barat’ werd haar de mogelijkheid geboden om ter plaatse, in Manokwari en omgeving, een project op te starten rondom de problematiek van het plastic zwerf- en huisafval. En Talia greep die mogelijkheid met beide handen aan. Ze kon gaan voort borduren op hetgeen ze in 2012 al in een oriënterende fase  had bereikt. En ze activeerde allerlei eerder gemaakte afspraken met ondernemingen en eventuele toekomstige helpers ter plaatse.
Enthousiast is Talia inmiddels naar West-Papua vertrokken, samen met haar zoon Giovanni. Ze heeft beloofd dat ze ons regelmatig op de hoogte zal houden via haar blog: http://taliagio-papua.blogspot.nl

Talia in West-Papua, in 2012

 

27 April 2014

FREE WEST PAPUA CAMPAIGN IN AUSTRALIË

 

In Perth, Australië, is een vestiging geopend van Free West Papua Campaign. De opening werd verricht door Barry Court, voormalig voorzitter van de Liberale Partij van West Australië. En de oprichter van Free West Papua Campaign, Benny Wenda, zei onder andere: We zijn niet meer alleen! Nu is het tijd voor de Australische mensen om op te staan en ons te helpen om vrij te zijn!

En in Wamena, West-Papua,  dansten de mensen van vreugde, gekleed in de kleuren van de Papuavlag, de Morgenster.

 

3 Mei 2014

PAPUASTUDENTEN DEMONSTREREN IN INDONESIË

 

Honderden West-Papua studenten bevolkten op 1 mei de straten van Bandung en Yogyakarta in Indonesië. Als leden van de Studenten Alliance Mahasiswa Papua (AMP) riepen zij de regering van Indonesië en de Verenigde Naties op om een einde te maken aan de genocide in West-Papua. Bovendien eisten zij vrijheid en rechten van zelfbeschikking voor de Papua’s, het beëindigen van de extreme exploitatie van de bodemschatten in West-Papua en het stop zetten van de misdaden tegen de menselijkheid, die  door het Indonesische leger en de politie in West-Papua worden bedreven.

 

 

26 Mei 2014

PAPUAVROUW WINT INDONESISCHE IDOL 2014

 

De Papua’s die televisie kunnen kijken zijn er vol van. De 26-jarige Papuavrouw Nowela Mikhelia,  heeft het Indonesische talentenjachtprogramma Idols 2014 gewonnen!  
Nowela is geboren in Wamena. Papua, maar is opgegroeid in Jakarta. Ze kan erg mooi zingen en hopelijk zal zij met haar optreden in binnen- en buitenland  een goede representant zijn voor het Papuavolk, dat nog steeds zucht en kreunt onder de Indonesische overheersing.

 

De Standaard (België)

De vergeten oorlog van de Papoea’s

07/06/2014 | Lennart Hofman, foto’s Andreas Stahl

 In West-Papoea woedt al meer dan een halve eeuw een bloedige onafhankelijkheidsstrijd. Papoea’s worden er op klaarlichte dag doodgeschoten, hun ogen uit de kassen gesneden, dorpen platgebrand, activisten vergiftigd in ziekenhuizen. ‘Indonesië slacht ons af. En niemand weet ervan’.

 

 

Foto: Andreas Stahl

Een zestigtal jongens en meisjes staat doodstil opgesteld naast een stoffig rugbyveldje, diep in de jungle in het grensgebied tussen Indonesië en Papoea-Nieuw-Guinea. Een man in legeruniform wandelt hen langzaam voorbij en kijkt hen één voor één streng in de ogen. Met een dunne stok tikt hij tegen de arm van een jongen van amper 10 jaar oud. Direct gaat die nog strakker in het gelid staan.

Even verderop ramt een man in een oud voetbalshirtje zijn vuisten in een vast ritme tegen een houten paal. Het getik van zijn knokkels vermengt zich met de uitbundige geluiden van de omliggende wildernis. Het tafereel maakt deel uit van een training van de Organisasi Papua Merdeka – misschien wel de meest primitieve rebellengroep ter wereld. Die strijden al ruim vijftig jaar tegen Indonesië voor een onafhankelijk West-Papoea, een conflict dat al honderdduizenden levens eiste.

Wij zijn de eerste journalisten die dit trainingskamp bezoeken, en dat geeft de mensen in dit uiterst afgelegen deel van de wereld een klein beetje hoop. ‘Als de wereld zou weten wat wij doormaken, had ze ons allang geholpen,’ zegt een oude man met een doorgroefd gezicht stellig. ‘West-Papoea is ons land, maar we worden afgeslacht door Indonesië zonder dat we daar iets tegen kunnen doen, en zonder dat iemand het weet.’

Onbekende martelgang.

West-Papoea, gelegen op het westelijke deel van het eiland Nieuw-Guinea, werd in 1962 bezet door Indonesië, kort nadat de voormalige kolonisator Nederland er was vertrokken. Een gepland referendum over onafhankelijkheid werd gedwarsboomd en de oorspronkelijke bewoners konden alleen lijdzaam toezien hoe Jakarta het gebied inlijfde. Papoea’s die in opstand kwamen, werden aangevallen, gemarteld en vervolgd. Wie het volkslied zong of de officiële vlag hees, hing een gevangenisstraf boven het hoofd. Multinationals die nauw samenwerkten met de Indonesische overheid en het leger, roofden de natuurlijke rijkdommen van het land, vooral goud en koper, leeg.

Nu, 52 jaar later, behoren martelingen, bedreigingen en buitengerechtelijke executies er tot de dagelijkse praktijk en zitten tientallen politieke activisten gevangen in Indonesische cellen. Speciale elite-eenheden van het Indonesische leger, zoals Kopassus en de antiterrorisme-eenheid Detachment 88, die eerder wreed huishielden in Oost-Timor, zetten hun misdaden voort in West-Papoea, waar ze, zoals zij dat vergoelijkend noemen, ‘separatisten en terroristen’ bestrijden.

In de afgelopen decennia zijn er miljoenen migranten vanuit Java en Sumatra overgebracht, om de bevolking van West-Papoea overwegend Javaans-Indonesisch te maken. De kleine twee miljoen Papoea’s, die afgezonderd in buitenwijken en de jungle als tweederangsburgers hun leven slijten, vormen inmiddels de minderheid. Aids komt bij hen veertig keer zo vaak voor als bij andere bevolkingsgroepen, ze krijgen amper (goede) banen en de kindersterfte ligt bij hen vier tot zes keer zo hoog.

Duizenden Papoea’s zijn op de vlucht geslagen. Ruim 15.000 van hen leven in vluchtelingen-kampen  in het naburige -zelfstandige- Papua Nieuw Guinea.

 

14 Juni 2014

SPANNINGEN TUSSEN MOSLIMS EN CHRISTENEN

Van de ongeveer 254 miljoen inwoners van Indonesië is het overgrote deel Islamitisch, ca. 85 %, terwijl het Christendom slechts ca. 10 % vertegenwoordigt. Daarmee is Indonesië het land met de grootste moslimpopulatie ter wereld. De Islam heeft een enorme invloed op het leven in Indonesië en de Islamisering neemt in hoog tempo toe. Christenen krijgen het daardoor steeds moeilijker.
De Islamisten maken handig regelmatig gebruik van een in 2006 aangenomen decreet door het Ministerie van Binnenlandse-  en Religieuze zaken. Dat decreet bevat een strakke en strenge regelgeving aan gebedshuizen, hetgeen  in de praktijk neerkomt op de kerken van de Christenen.  Vergunningen voor een kerk worden verleend voor een periode van 5 of 10 jaar, waarna opnieuw een vestigingsvergunning moet worden aangevraagd. En onder druk van de Islamisten, die vaak belangrijke posities bezetten bij de overheidsinstanties, worden die vergunningen steeds vaker geweigerd. Het gevolg is dat regelmatig kerken moeten worden gesloten. En als de wetgeving wordt overtreden en de kerk wordt open gehouden, wordt meestal met harde hand ingegrepen. In de loop van de jaren zijn tientallen kerken van Christenen door lokale Islamitische groeperingen met de grond gelijk gemaakt!
In West-Papua, waar de oorspronkelijke Papuabevolking overwegend behoort tot het Christendom, heeft de immigratie van enorme aantallen Indonesiërs al tot heel wat spanningen geleid. Tientallen kerken zijn inmiddels vernietigd en de verschillen tussen moslims en christenen leiden regelmatig tot botsingen, waarbij al verscheidene doden en gewonden zijn gevallen. En de verschillen hebben niet alleen betrekking op kerken. Botsingen ontstaan ook regelmatig door de verschillen van opvattingen over diverse zaken, zoals het dragen van kleding, drankgebruik en de omgang tussen de seksen.
Het grootste moslimland ter wereld wordt ontsierd door sektarisch geweld, terreuraanslagen en een stijgende intolerantie tegenover religieuze minderheden.  Het wordt hoog tijd dat het land geleid gaat worden door een sterke leider, die de Republiek Indonesië een waardig aanzien gaat geven!

 

22 Juni 2014

PAPUAVLAG WORDT GEWEERD BIJ DEFILÉ !

 

Op 1 december 1961 werd de vlag van Nieuw-Guinea, het huidige West-Papua, in gebruik genomen  en gehesen naast de Nederlandse vlag. De vlag kreeg als naam Morgenster.  De kleuren rood, wit en blauw waren in de vlag verwerkt als teken van verbondenheid met Nederland. Een ster symboliseerde de opgaande zon als teken van hoop.
In Hollandia, het huidige Jayapura, werd een officiële vlaggenceremonie gehouden. De ceremonie werd muzikaal begeleid door de Marinierskapel. Het leek het feestelijke begin te zijn voor een zelfstandig en onafhankelijk volk. De Papua’s waren dolblij en dansten van vreugde. Eerst werd de Nederlandse driekleur gehesen onder het zingen van het Wilhelmus. En daarna ging de Papuavlag in top, onder het zingen van het eigen volkslied, het Hai Tanahku Papua.
 
 De hoop die de ster in de Papuavlag symboliseerde was al vlug vervlogen. Op 15 augustus 1962 moest Nieuw-Guinea door Nederland worden afgestaan aan Indonesië. En al vlug daarna werd de Papuavlag, de Morgenster, door de Indonesische regering streng verboden. Maar daar trokken de Papua’s zich niets van aan. Ze klampten zich vast aan hun vlag, die voor hen de vrijheid symboliseerde. En ze bleven hun vlag hijsen in het openbaar, zo vaak mogelijk. Maar dat kwam hen duur te staan. Tientallen Papua’s werden alleen voor het hijsen van hun vlag gearresteerd en opgesloten. En tot verbijstering van iedereen in het land werden ze veroordeeld tot lange gevangenisstraffen, variërend van 5 tot 15 jaar! Enkelen die weigerden om de door hen gehesen vlag neer te halen, werden zonder pardon dood geschoten!
 
Destijds naar Nederland gevluchte Papua’s en  Nederlandse Nieuw-Guinea veteranen vonden elkaar bij diverse bijeenkomsten, zoals de Nijmeegse vierdaagse en de jaarlijkse veteranendag.  En vooral op de veteranendag werd de Papuavlag, de Morgenster, met trots meegevoerd naast de Nederlandse driekeur. Dat is jaren lang zo gegaan, maar daaraan lijkt nu een einde te gaan komen.
De projectorganisatie  van de Nederlandse Veteranendag heeft het bestuur van de Vereniging Nederlands Nieuw-Guinea Militairen (VNNGM) zo onder druk gezet dat zij moest besluiten om de Papuavlag, de Morgenster, niet meer te laten voeren in het jaarlijkse defilé! En dat heeft een schok teweeg gebracht, niet alleen bij de in Nederland wonende Papua’s, maar ook bij de Nieuw-Guinea veteranen. Zij vragen zich ongerust en boos af waar de druk op dit besluit vandaan is gekomen. Is het een druk van de Indonesische regering, die zich al jaren lang ergert aan het meevoeren van de Papuvlag in defilés? En is die druk door Nederlandse politici nu met succes over gebracht naar de uitvoerende organisatie? Hoe dan ook, er wordt gesproken van een schandelijk besluit, een Veteranendag onwaardig. Het wordt niet alleen gezien als een belediging van het Papuavolk, maar ook van de Nieuw-Guinea veteranen, waarvan velen nog dagelijks vanuit Nederland vechten voor de belangen van de Papua’s, die in de verdrukking zijn geraakt.
Het zou van wijsheid getuigen als de projectorganisatie van de Nederlandse Veteranendag het genomen besluit herziet. En het aanbieden van excuses aan het Papuavolk en de Nieuw-Guinea veteranen zou dan niet misplaatst zijn!

 

29 Juni 2014

ARRESTATIE VAN MAN MET MORGENSTER

Volgens diverse berichten heeft de politie op Veteranendag, zaterdag 28 Juni 2014, een man gearresteerd die, staande tussen het publiek,  de Morgenster toonde. Hij werd in een politiebusje afgevoerd, maar kwam kort daarna weer op vrije voeten. 
Kijkend naar de foto's die van het voorval zijn gemaakt, roept dat de herinnering op aan vrijwel gelijksoortige beelden in West-Papua, waar de politie regelmatig Papua's  arresteerd die hun eigen vlag, de Morgenster,  in het openbaar tonen.    

   

 

21 Juli 2014

Politieke gevangenen vrij !

Na bijna 3 jaar ging op maandag 21 juli 2014 de gevangenispoort open voor Forkorus Yaboisembut en 4 van zijn politieke vrienden. Ze werden destijds gearresteerd omdat zij bezig waren met de oprichting van de ‘Bondsrepubliek West-Papua’ (NRPB) en werden veroordeeld voor staatsgevaarlijke activiteiten. Voor de poort van de Abepura gevangenis in Jayapura zei Waromi Edison, een van de vrijgelaten politieke gevangenen, dat hij geen wrok koesterde tegen de Indonesische politie. ‘In het spoor van Nelson Mandela, zal ook ik hun daden vergeven’.
En duidelijk genietend van de vrije buitenlucht liepen zij, met de armen om elkaars schouders,  naar het centrum van Jayapura.

 

2 Augustus 2014

Wraakactie Indonesische leger

Als wraakactie voor het overvallen en doden van enkele Indonesische politiemensen, enkele dagen geleden, heeft een speciale afdeling van het Indonesische leger een grootscheepse aanval uitgevoerd op het plaatsje Lanny Jaya. Twee kerken werden plat gebrand en enkele tientallen huizen werden vernield. De bewoners vluchtten in paniek naar de jungle.

 

2 Augustus 2014

OPM-strijders gedood

Een groep strijders van de OPM, de Organisatie Papua Merdeka, de  door Indonesië verboden organisatie, had een hinderlaag gevormd voor een legercolonne in het bergachtige gebied Lanny Jaya. De militairen waren op pad gestuurd om de OPM-strijders op te sporen die enkele dagen daarvoor een groep politiemensen had aangevallen, waarbij twee agenten om het leven waren gekomen. Het kwam ter plaatse tot een hevig gevecht, waarbij vijf OPM-leden en twee Indonesische militairen het leven verloren. De in leven gebleven OPM-strijders zagen kans om zich terug te trekken in het oerwoud.

Gebed van een Papua

Schamel zijn mijn aardse bezittingen,
maar mijn bescheidenheid is groot.
Ik hoef geen mooie woning.
Ik hoef geen mooie auto.
Ik hoef geen mooie  kleren.
Maar ik droom er van om eens te bezitten
wat zo velen in de wereld  al bezitten: vrijheid !
Vrijheid om te gaan en staan waar ik wil.
Vrijheid om te geloven waarin ik geloof.
Vrijheid om mijn mening te uiten.
Vrijheid om mijn vlag, de Morgenster, te mogen hijsen.
Vrijheid om mijn volkslied, Hai Tanahku Papua, te mogen zingen.
Laat me weer trots kunnen zijn op mijn mooie land,
Nieuw-Guinea ofwel Papua!

 

7 Augustus 2014

Verwoestingen door Indonesische leger

 

Als onderdeel van een militaire operatie in het gebied heeft het Indonesische leger  een kerk en verscheidene huizen verwoest in Lanny/Wamena. Alles werd in brand gestoken en brandde tot de grond toe af. De reden van de verwoestingen is niet duidelijk. Maar het is opvallend dat juist in dat gebied enkele Franse journalisten hebben geprobeerd daar te filmen, waarbij ze zijn gearresteerd en gevangen gezet. Het is (nog) niet gelukt om van de bevolking ter plaatse nadere informatie te verkrijgen.

22 Augustus 2014

Nieuwe President van  Indonesië: Joko Widodo

Joko (Jokowi) Widodo (Solo (Java), 21 juni 1961) is een Indonesisch politicus. Momenteel is hij nog gouverneur van Jakarta. Hij won de Indonesische presidentsverkiezingen van 2014. Op 20 oktober 2014 zal hij worden benoemd als president van Indonesië.

Jokowi groeide op op Java en studeerde in 1985 af als ingenieur aan de Gadjah Mada-universiteit. Daarna ging hij aan de slag als zakenman, hij handelde vooral in meubels. In 2005 stelde hij zich kandidaat voor het burgemeesterschap van Solo op Midden-Java. Hij werd gekozen en timmerde als burgemeester hard aan de weg. Jokowi ruimde de stad op, fatsoeneerde het busvervoer, en kreeg zelfs de hinderlijke radicale moslims van de straat. Jokowi wist de stad te veranderen in een regionaal centrum voor kunst en cultuur, dat veel toeristen trekt. Bij zijn herverkiezing in 2010 kreeg hij meer dan 90 procent van de stemmen.

De burgemeester viel zodanig op dat zijn partij PDI-P (Indonesische Democratische Partij en Strijd) hem in 2012 naar voren schoof als kandidaat voor het gouverneurschap van Jakarta. De nieuwkomer versloeg de zittende gouverneur. Hij ging snel aan de slag en verhoogde het minimumloon met veertig procent, rolde een nieuw zorgstelsel uit, maakte onderwijs gratis voor de armen en gaf eindelijk het startschot voor de langverwachte metrolijn in de stad.

In tegenstelling tot veel andere Indonesische politici heeft Jokowi een 'schoon' imago. Ook staat hij erom bekend dat hij bij de 'gewone' mensen komt kijken en een praatje met ze maakt, wat veel Indonesiërs erg waarderen. Zijn partij schoof hem daarom naar voren als kandidaat bij de presidentsverkiezingen die in juli 2014 werd gehouden. Tijdens de verkiezingscampagne werd Jokowi, zelf gematigd moslim, weggezet als christen van Chinese afkomst: geen aanbeveling in het land met de grootste moslimbevolking ter wereld. Om de schijn weg te nemen ging hij zelfs op bedevaart naar Mekka. Jokowi behaalde 53,15 procent van de stemmen en versloeg daarmee oud-generaal Subianto Prabowo. En daar zullen velen blij mee zijn. Prabowo was bevelhebber van het beruchte elitekorps Kopassus en is een schoonzoon van de gewezen dictatoriale president Suharto. Hij wordt verantwoordelijk gehouden voor massamoord in Oost-Timor, voor ontvoeringen en verdwijningen van studentenleiders in 1998 en voor het organiseren van rellen en brandstichtingen met dodelijke afloop. In 1999 is hij uit het leger ontslagen. Vooral voor de Papua’s is het een opluchting dat deze man geen president van Indonesië is geworden !  

 

27 Augustus 2014

WEER EEN PAPUALEIDER UITGESCHAKELD !

 

5 September 2014  

West-Papoea lijdt in stilte

door Jago Kosolosky

 De gewelddadige strijd voor onafhankelijkheid van West-Papoea is één van de conflicten in de wereld waar journalisten zelden verslag over kunnen uitbrengen. Deze reportage biedt een unieke blik op deze regio in Indonesië.

 http://www.mo.be/video/west-papoea-lijdt-stilte

13 0ktober2014

PROTESTERENDE PAPUA’S GEARRESTEERD

Uit protest tegen de arrestatie en gevangenhouding van de Franse journalisten Thomas Dandois en Valentine Bourrat organiseerde het West Papua Nationaal Comité (KNPB) enkele  vreedzame openbare bijeenkomsten.  Maar dat ging niet goed in Port Numbay (Jayapura) en  Merauke.  De verzamelde mensen werden met geweld uiteengedreven door Indonesische militairen, politiemensen en medewerkers van inlichtingdiensten. In Port Numbay werden 17 mensen gearresteerd en in Merauke 29.   En in militaire vrachtauto’s werden ze afgevoerd.
Familieleden en vrienden maken zich grote zorgen om de gearresteerden. Het is algemeen bekend dat in West-Papua arrestanten zonder enige vorm van rechtspraak soms gedurende lange tijd worden vast gehouden. De gevangenissen puilen inmiddels uit van gearresteerde Papua’s, die daar onder erbarmelijke omstandigheden proberen in leven te blijven.
Het Papuavolk raakt steeds meer in verdrukking !

19 November 2014

VRIJHEIDSSTRIJDERS IN HET NAUW

De Indonesische legerleiding heeft aangekondigd dat eind November 2014 enkele honderden militairen van het Bataljon 400 zullen worden gestuurd naar het grensgebied tussen West-Papua en Papua Nieuw-Guinea. Ze zullen worden ingezet op tientallen punten in het gebied, daarbij ondersteund door zoveel mogelijk gevechtsmateriaal.  Zij hebben de opdracht om daar op te sporen en uit te schakelen de Papua vrijheidsstrijders, de gewapende strijders voor een onafhankelijk West-Papua. Die strijders, leden van de vrijheidsbeweging O.P.M, de Organisatie Papua Merdeka,  hebben zich daar teruggetrokken in het oerwoud. Daar vandaan voeren zijn hun moeilijke strijd tegen de Indonesische bezetter van hun land. Een strijd die al tientallen jaren duurt en al veel Papua’s het leven heeft gekost. Maar zij geven de strijd niet op. Schaars bewapend met geweren en pistolen, die ze hebben buit gemaakt op Indonesische leger- en politiepatrouilles, blijven ze vechten voor de vrijheid van hun geboorteland. En als ze geen vuurwapens hebben, bewapenen ze zich met hun traditionele wapens, speren en pijlen en bogen. Hun motto is: Papua Merdeka !

13-02-2015

 

Zijn vader is gearresteerd en in de gevangenis opgesloten omdat hij de verboden Papuavlag hees. Maar zijn zoontje  liet het er niet bij zitten. Hij fabriceerde een eigen vlag, de Morgenster, waarmee hij trots door de kampong loopt.  

 

 

 

 

Het scheppingsverhaal van de Papua's

 

Anim-Hà  (de echte mens)

 

Waarom wij zijn zo bruin, mijnheer?

Onze ogen zo flonker?

Wij zijn gebakken door de Heer.

Daarom zijn wij zo donker!

 

Weet toch, blanke mijnheer.

Waropeners en Noemforen

zijn na beproeven drie keer    

als echte mens geboren.

 

De Heer heeft met zijn handen

vier wezens eerst gekneed.

En hen tot leven laten branden,

op een vuur, nog niet zo heet.

 

Het eerste wezen werd niet gaar;

nog vochtig waren de spanen.

Hij zond hem ver van daar

en noemde hem Europeanen.

 

Het tweede wezen beloofde veel,

maar was ook niet naar Zijn zin.

Met een vel, alleen maar geel,

ging hij het Oosten in. 

 

Het derde wezen was niet veel beter,

hoewel wat donkerder van kleur.

De Heer stookte het vuur nog heter

en wees ook hem de deur.

 

Maar dan, de vierde keer!

Een mens, donker en héél bruin.

 ‘Deze is het’! zei de Heer.

En gaf ons krullen op de kruin. 

 
Maart 2015, onderstaand bericht is overgenomen uit Facebook
 
Stichting West Papua gaat de Staat der Nederlanden aanklagen maart 2015 Het is aan iedereen bekend dat de situatie in West Papua, het voormalig Nederlands Nieuw Guinea, op allerlei terrein problematisch genoemd mag worden. Veel Nederlanders hebben er begrip voor dat organisaties als de onze op wantoestanden in West Papua wijzen en de Nederlandse regering vragen zich ten behoeve van meer gerechtigheid en verbetering van de levensomstandigheden van Papua's in te spannen. Concreet zou dit moeten betekenen dat ook Nederlandse Regering reële en doortastende inspanningen worden geleverd in de sfeer van mensenrechten, volkenrechtelijke afspreken en normen, en behoorlijk bestuur zoals wij dat in Nederland kennen. Bij alle deelnemers van de Samenwerkende Organisaties voor West Papua (SOWP) heerst de vaste overtuiging dat Nederland wat het voornoemde betreft in ernstige mate is tekortgeschoten. Nederland is blijvend medeverantwoordelijk voor de ontwikkelingen in West Papua. Al in 1969 erkende toenmalige minister van buitenlandse zaken Luns dat Nederland een morele verantwoordelijkheid draagt. De verantwoordelijkheid van de Nederlandse Staat en de erkenning van een morele relatie hebben een juridische gevolg. De Nederlandse Staat is immers een rechtssubject van publiekrechtelijke orde. Elke daad van de Nederlandse Staat of het in gebreke blijven daarvan, kan immers juridisch getoets worden. De norm van Zorgvuldigheid en Behhorlijk Bestuur is een essentieel element in de juridische toetsing van het handelen, of omissie van handelen, door de Nederlandse overheid als rechtssubject van publiekrechtelijke orde. Voor de burger is handhaving van deze norm wezenlijk voor zijn rechtsszekerheid waar het zijn verhouding met de overheid betreft. Het is onbetwistbaar dat er spanning bestaat tussen enerzijds door de Nederlandse Staat gestelde daden, of het in gebreke blijven van daden, ten aanzien van West Papua en anderzijds zowel de beginselen van Nederlandse recht als het Volkenrecht. De Stichting West Papua (SWP) heeft voortgebouwd op de conclusies van historisch wetenschappelijk onderzoek, vooral research naar relevante procedurele internationale rechtsregels, zowel volkenrechtelijke als strafrechtelijke. Dit leidde onder meer naar gebleken verantwoordelijkheid van de secretaris-generaal van de Verenigde Naties, naar de Veilgheidsraad en het Internationale Hof van Justitie in Den Haag.
 

Mei  2015

JOKOWI IN WEST-PAPUA

De Indonesische president Joko Widodo, in de volksmond genoemd Jokowi, bracht een bezoek aan West-Papua. Hij verleende daarbij amnestie aan een vijftal politieke gevangenen, Papua’s. En hij deed een verrassende uitspraak, inhoudende dat West-Papua toegankelijk is voor buitenlandse journalisten. Maar of dat in de praktijk zo zal zijn, is de vraag. Hij is dan wel president, maar in Indonesië en in het bijzonder in West-Papua. is de legerleiding de baas. En de verwachting is dat zij de toegang van buitenlandse media in West-Papua zullen blijven blokkeren. Het zal in de komende tijd al wel vlug duidelijk worden wiens woord wet is!

6 juni 2015

PERSVRIJHEID VER TE ZOEKEN

In mei 2015 deed de Indonesische president Joko Widodo, een verrassende uitspraak, inhoudende dat West-Papua toegankelijk is voor buitenlandse journalisten. Belanghebbenden namen een afwachtende houding aan, wetend dat niet de Indonesische president, maar de legerleiding de baas is in Indonesië en in het bijzonder in West-Papua. En wat werd verwacht gebeurde.

Begin juni kwam de hoogste militair van het Indonesische leger, generaal Moedoko, op dat onderwerp terug. Hij deelde mede dat journalisten die West-Papua willen bezoeken daarvoor een vergunning moeten aanvragen, die zal worden gekeurd door diverse regeringsafdelingen, waaronder het leger en de politie. En hij noemde alvast een beperking: het zal niet worden toegestaan om in de media kritiek te uiten op de Indonesische regering (!).

Het blijkt dus dat het toegankelijk stellen van West-Papua voor buitenlandse journalisten in feite een wassen neus is. De verwachting is dat de meeste aanvragen voor toegang niet zullen worden goedgekeurd.  En voor de journalisten die wel worden toegelaten zal het vrijwel niet mogelijk zijn om kritiek op de Indonesische regering achterwege te laten. Immers, de Indonesische regering is verantwoordelijk voor de belabberde situatie waarin het land en het volk al tientallen jaren verkeert.

De conclusie moet dus zijn dat de persvrijheid in Indonesië nog ver is te zoeken!

17 juli 2015

 

FREEDOM FLOTILLA WEER ACTIEF !

De actiegroep Freedom Flotilla was vorig jaar actief met een vaartocht naar West-Papua, om het Papuavolk met hun bezoek te steunen in hun strijd voor onafhankelijkheid. En nu heeft de groep gekozen voor een publiciteitsactie in volle zee, tussen Australië en West-Papua. Hun boot is aan de zijkanten bedekt met een groot doek, waarop staat ‘BLOOD ON YOUR HANDS’. Daarmee wordt bedoeld de betrokkenheid van Amerika en Australië  bij de slechte staat waarin het Papuavolk is komen te verkeren. Amerika koos destijds, in 1962, voor Indonesië en niet voor Nederland, waardoor het land uiteindelijk door Indonesië werd opgeslokt. En Austalië heeft tot nu toe weinig of geen afstand genomen van Indonesië, dat op grove wijze het Papuavolk onderdrukt en genocide toepast.

De bemanning van ‘Flotilla‘ hoopt op veel publiciteit, waardoor de problemen in West-Papua wereldwijd bekend worden ! 

24 oktober 2015

 

VERNEDERINGEN IN WEST-PAPUA

 

De situatie in West-Papua is er nog steeds niet beter op geworden. Het Indonesische leger en de poltie, die het voor het zeggen hebben, treden nog steeds op met harde hand. Vreedzame bijeenkomsten van Papua’s worden regelmatig verstoord en uiteen gedreven. En om te laten zien wie er de baas is in het land worden groepen demonstrerende Papua’s in het openbaar bijeen gedreven, waarbij ze worden gedwongen om nederige houdingen aan te nemen. Voor het verplaatsen naar een aangewezen plek worden zij soms gedwongen om dat kruipend op handen en voeten te doen.  En vaak worden daarbij klappen en schoppen uitgedeeld. Bij schermutselingen is er regelmatig sprake van doden en gewonden onder de Papua’s.

Het is triest om te zien hoe het Papuavolk door het Indonesische leger en de politie wordt vernederd!

De internationale gemeenschap, waaronder het vroegere moederland Nederland, kijken zwijgend toe hoe een inheems volk wordt onderdrukt, vernederd en systematisch wordt uitgedund. Voor de Papua’s is het al ruim een halve eeuw lang een worsteling om vrijheid ! Zullen zij die ooit bereiken ? 

EEN BIJZONDERE DAG: 1 DECEMBER.

De 1e December 1961 was in het voormalige Nederlands Nieuw-Guinea, het huidige West-Papua, een bijzondere dag.  Het Papuavolk had een eigen vlag gekregen en die werd op deze dag officieel in gebruik genomen. De vlag had als naam gekregen ‘Morgenster’. Als teken van verbondenheid met Nederland werden de kleuren rood,wit en blauw in de vlag verwerkt. En een witte ster in een rood veld symboliseert de opgaande zon als teken van hoop.

 

De vlag werd gehesen op alle bestuursposten en met veel ceremonieel in de hoofdstad Hollandia, het huidige Jayapura. Er werd een officiële vlaggenceremonie gehouden, die muzikaal werd begeleid door de Marinierskapel. De Papua’s waren dolblij en dansten van vreugde. Eerst werd de Nederlandse driekleur gehesen onder het zingen van het Wilhelmus. Daarna ging de Papuavlag in top, onder het zingen van het eigen volkslied, het Hai Tanahku Papua. Het leek het positieve begin te zijn voor een zelfstandig en onafhankelijk Papuavolk.

 

Maar de vreugde was van korte duur. Onder druk van de internationale gemeenschap en een dreigende oorlog met Indonesië moest Nederland haar overzeese gebiedsdeel Nieuw-Guinea aan Indonesië afstaan. De overdracht vond plaats op 1 Mei 1963 en vanaf dat moment kwamen de Papua’s onder het bewind van Indonesië. En dat bewind geschiedde meteen met harde en wrede  hand. Alle Nederlandse kenmerken en uitingen van zelfstandigheid door de Papua’s werden zoveel mogelijk drastisch verwijderd. Nederlandse schoolboeken en Papuavlaggen  werden verbrand en het Nederlands werd als voertaal verboden en vervangen door het Bahasa Indonesia. Het hijsen van de Papuavlag en het zingen van het eigen volkslied werden verboden. Overtreders werden en worden nog steeds gearresteerd en soms voor jaren opgesloten.  Onder druk van de legerleiding werden die overtredingen aangemerkt als landverraad. En op grond daarvan werden forse gevangenisstraffen opgelegd, die varieerden van 5 tot 15 jaar!

 

Het merendeel van de Papua’s was niet gelukkig met de Indonesische overheersing en kwam in verzet. Dat gebeurde aanvankelijk gewapenderhand, maar moest later overgaan in ongewapend  vreedzaam verzet. Regelmatig werden en worden nog steeds openbare demonstraties gehouden, waarbij vreedzaam wordt betoogd voor onafhankelijkheid. Maar daartegen wordt door het Indonesische leger en de politie bijzonder hardhandig opgetreden.  Bijeenkomsten worden hardhandig uiteen gedreven, waarbij regelmatig slachtoffers zijn te betreuren.  En van de betogers worden meestal niet alleen de leiders gearresteerd, maar ook personen die de Papuavlag voeren. En in de praktijk is gebleken dat zij voor lange tijd achter de tralies verdwijnen.

 

De 1e December 1961 was voor de Papua’s een feestelijke dag, maar het feestelijke van die dag  is veranderd in droefenis. Met de verboden vlag in hun hand, pijn in hun hart en tranen in hun ogen denken de Papua’s  op deze dag aan de vervlogen tijden. Maar de hoop op vrijheid en onafhankelijkheid hebben zij nog  niet verloren. Ze zeggen nog steeds: Merdeka atau mati! Vrijheid of sterven !  

 

 

29 juni 2016

 

Hoop doet leven !

 

KLACHT INGEDIEND BIJ VN-MENSENRECHTENRAAD OVER INDONESIË

 

De Stichting Rechtsbijstand voor de bevolking van West-Papua heeft een klacht ingediend bij de VN-Mensenrechtenraad over decennialange schending van de mensenrechten door Indonesië in West-Papua. De stichting wordt daarbij bijgestaan door het Amsterdamse advocatenkantoor Prakken d’Oliveira Human Rights Lawyers.

De aanklacht is zeer uitgebreid en bevat maar liefst 2015 pagina’s. Daarbij wordt ingegaan op de mensenrechtenschendingen van Indonesië in West-Papua gedurende een periode van ruim 50 jaar. De stichting omschrijft die periode als ‘vijftig jaar dood en verderf in West-Papua, waarbij vele slachtoffers zijn gevallen, waarvan de geschatte aantallen inmiddels zijn opgelopen tot 500.000’!

Met behulp van de VN wordt nu geprobeerd om een onderzoek naar de gebeurtenissen af te dwingen. Een onderzoek dat moet leiden tot veroordeling van Indonesië. Daarnaast wordt er aangedrongen op een overdracht van de macht van Indonesië aan een zelfstandig West-Papua.

 

 

10 December 2016

 

Brief aan de Papua’s.

 

Door duizenden kilometers zijn we van elkaar gescheiden. Maar dank zij de moderne technieken hebben we toch contact. We kunnen zien en horen hoe het jullie vergaat. En daar worden we niet vrolijk van.

Jullie vreedzame strijd voor vrijheid en gerechtigheid kost jullie erg veel.  Jullie worden geslagen en vernederd. Velen zijn gearresteerd en opgesloten. En er wordt gerouwd om de vele doden als gevolg van het gewelddadige optreden van het Indonesisch leger en de politie.

Het grootste deel van de wereld kijkt nog steeds werkeloos toe  hoe jullie volk steeds verder in de verdrukking raakt.

Maar weet dat er ook velen zijn die jullie een warm hart toedragen en vechten voor jullie belangen. Wij hopen dat jullie zullen bereiken wat wij hebben en jullie ook wensen: vrijheid !

Op 7 mei 2017 gaf Nieuw-Guine veteraan Gerard Thijssen een lezing met als thema ‘Een noodkreet van de Papua’s richting de vrije wereld’.

Voor een overvolle zaal in het ‘Kelrehuus’in Kilder schetste hij de situatie van het Papuavolk, dat vanaf  1962 als povincie is ingelijfd bij Indonesië. Vanaf het moment dat de Nederlandse regering het overzeese gebiedsdeel Nederlands Nieuw-Guinea noodgedwongen moest overdragen aan Indonesië ontstonden er voor de Papua’s moeilijkheden. Het merendeel van het volk accepteerde de Indonesische overheersing niet. Er werd verzet gepleegd, aanvankelijk gewapenderhand, maar daarna op vreedzame wijze. Maar daartegen werd en wordt door het Indonesische leger en de politie hard opgetreden. Vreedzame demonstraties voor onafhankelijkheid werden en worden nog steeds met harde hand  uiteen gedreven.  Regelmatig vallen daarbij doden en gewonden en worden arrestaties verricht.

Voor gevangen genomen Papua’s is er geen sprake van een eerlijke rechtszaak. Zonder pardon worden zij door de plaatselijke rechtbanken veroordeeld tot gevangenisstraffen.  En de motieven en maatstaven die door de gerechtelijke overheid worden gehanteerd zijn bijzonder extreem. Voor het demonstreren en hijsen van de Papuavlag, de Morgenster, zijn al gevangenisstraffen opgelegd van 15 jaar.  En dat zijn niet de enige omstandigheden waaronder de Papua’s moeten leven.  Hun land is inmiddels overstroomd met immigranten uit Indonesië, in hoofdzaak vanuit Java. Met behulp van leger en politie overheersen zij inmiddels de plaatselijke bevolking, die inmiddels in de verdrukking is geraakt. Vanuit het Papuavolk klinken regelmatig noodkreten in de richting van de vrije wereld. Maar tot op heden wordt daarop maar sporadisch gereageerd. Daarom de oproep: Wereld word wakker !  

Aansluitend werd de boeiende film ‘Land of the Morningstar’ vertoond.  Het was een boeiende en leerzame middag !  

 

 

 

VETERAAN

 

Je ging toen het moest.

Je was waar je moest zijn.

Je offerde een deel van je  leven.

Je overleefde.
Je kijkt  met gemengde gevoelens terug.

Je bent trots op hetgeen je deed.

Je vindt het nu wel genoeg.

Je taak is ten einde.

Je gunt nu anderen de kansen.

Je rechterhand reikt naar je baret.

Je salueert voor de nieuwe veteranen.

 

 

 

 

 

16-09-2017

Tekst overgenomen van Facebook

NICOLAAS JOUWE OVERLEDEN

 

Oud-Papualeider Nicolaas Jouwe (93) overleden. In Jakarta is op 93-jarige leeftijd na een kort ziekbed oud-Papualeider Nicolaas Jouwe overleden. Hij kampte de laatste tijd met een verslechterende gezondheid.
De Papua’s zijn de oorspronkelijke bewoners van het eiland Nieuw-Guinea, waarvan de westelijke helft tot 1962 deel uitmaakte van Nederland. Nicolaas Jouwe was destijds lid van de Nieuw-Guinearaad, het parlement dat door Nederland was opgericht. Hij was een van de Papuavoormannen die na de overdracht van Nederlands Nieuw-Guinea aan Indonesië streed voor de onafhankelijkheid van dit gebiedsdeel. Het conflict rond die overdracht staat bekend als ‘de Nieuw-Guinea kwestie’. Jouwe was in 1961 de ontwerper van de Morgenster de vlag die voor de Papua’s nog steeds het symbool is van het streven naar onafhankelijkheid. Om deze reden is het in Indonesië verboden deze vlag te hijsen.
Nicolaas Jouwe woonde sinds 1963 met zijn gezin in Delft. Vanuit Delft voerde hij op vreedzame wijze strijd voor een onafhankelijk West-Papua. Het gebied maakt onder de naam Papua tot op de dag van vandaag, als meest oostelijke provincie, deel uit van Indonesië.
In 2009 reisde Jouwe op uitnodiging van de Indonesische regering naar Jakarta, het land waar hij tot die tijd persona non grata was. Hij voerde daar, tot ieders verrassing, op 87-jarige leeftijd besprekingen, o.a. met president Yudhoyono, om de dialoog tussen Jakarta en de Papua’s te helpen verbeteren. In vervolg daarop verhuisde hij in 2010 naar Jakarta met als doel om zich uiteindelijk in zijn geboorteland te vestigen. Door allerlei omstandigheden kwam die laatste stap er niet en bleef hij tot aan het eind wonen in Jakarta. Hij wordt in zijn geboortedorp Kayu Pulau begraven.
Over de reis van Nicolaas Jouwe naar Jakarta maakte Babette Niemel in 2009 de door de Ikon uitgezonden documentaire ‘Land Zonder Koning’. Het was het vervolg op een eerder uitgezonden documentaire die ze maakte onder de naam ‘Koning Zonder Land’

 

 

 

R.I.P. Prof. P.J. Drooglever

 

Ons bereikte het bericht dat de heer P.J. Drooglever op 8 november 2017 is overleden. De historicus  Drooglever heeft in opdracht van het het Ministerie van Buitenlandse Zaken vanaf 2001 een wetenschappelijke onderzoek verricht naar het verloop van de "Act of Free Choice" (Daad van vrije keuze). Zijn onderzoek werd in november 2005 gepubliceerd. Zijn rapport, in boekvorm, maakt onder andere melding van de dubieuze wijze waarop Indonesië in het bezit is gekomen van het voormalige Nederlands Nieuw-Guinea, nu genaamd West-Papua. Maar de politici in den Haag zagen niets in dat rapport; het werd zondermeer terzijde geschoven.  De toenmalige minister van buitenlandse zaken Bot vond een nader onderzoek naar de gang van zaken onnodig. Daarmee werd de Papua’s de kans ontnomen op betere leefomstandigheden, waaronder zelfstandigheid. 

 

 

5 februari 2018



Strijdvaardige Filep Karma op bezoek


Activist Filep Karma (58) uit de Indonesische provincie Papoea, bracht vandaag een bezoek aan het kantoor van Amnesty International in Amsterdam. Hij zat elf jaar gevangen vanwege zijn strijd voor een onafhankelijk Papoea. Wereldwijd kwamen tienduizenden mensen voor hem in actie.

Filep Karma werd in 2004 tot vijftien jaar cel veroordeeld vanwege ‘rebellie’: hij had deelgenomen aan een vreedzame ceremonie in Papoea, waar de Morgenster, de vlag voor een onafhankelijk Papoea, werd gehesen. Deze vlag is in Indonesië verboden. De politie greep in en arresteerde Karma.

Gezondheidsproblemen
Door gebrek aan medische hulp in de gevangenis, verergerden al bestaande gezondheidsproblemen van Karma. Uit medisch onderzoek bleek dat hij onder meer een ontsteking in de luchtwegen, vocht in de longen en een urinewegontsteking had. Artsen gaven aan dat hij naar de hoofdstad Jakarta moest voor verdere behandeling. Lange tijd weigerden de autoriteiten dit, maar Karma werd uiteindelijk toch geopereerd. Na verloop van tijd verbeterden de omstandigheden waaronder hij gevangenzat en mocht hij bijvoorbeeld vaker familiebezoek ontvangen. Karma werd in november 2015 vrijgelaten.

Wereldwijde acties
Amnesty voerde jarenlang actie voor Filep Karma. De petitie die door veel mensen vanuit de hele wereld werd ondertekend, zorgde voor veel aandacht in de lokale media in Indonesië. Tienduizenden mensen schreven kaarten en brieven voor hem en dat had effect. ‘Ik kreeg kaarten van over de hele wereld. Van kinderen tot aan academici’, zo vertelde hij vandaag. ‘De vele kaarten gaven me moed en zorgden ervoor dat ik me sterk voelde. Ik hoop dat mensen kaarten en brieven blijven sturen naar andere mensen in de wereld die nu nog gevangenzitten.’

Baard
Karma vertelt over de BBC-journalist die een paar dagen geleden het land werden uitgezet. ‘Journalisten, zowel Indonesische als buitenlandse, mogen de provincie Papoea niet in.’ Hij poseert strijdbaar met zijn vuist omhoog voor de Amnesty-fotograaf. Karma draagt een lange baard met een dikke dreadlock in het midden. Hij vertelt hoe mensen in Indonesië hem, een donkere man met een baard, als crimineel zien vanwege zijn uiterlijk. En hoe ze soms van hem schrikken. Maar dat maakt hem niet uit: ‘Dat lange stuk aan mijn baard, dat groeit. Dat knip ik pas af als Papoea onafhankelijk is.

 

7 februari 2018

Kamer ongerust over onderdrukking Papoea’s

Vandaag, 16:40 in BINNENLAND

DEN HAAG - De Tweede Kamer is bezorgd over onderdrukking van de Papoea-bevolking in Indonesië. De SGP heeft er met steun van VVD, CDA, D66, ChristenUnie, PVV, GroenLinks, SP en PvdA vragen over gesteld aan minister Halbe Zijlstra van Buitenlandse Zaken.

 

Ⓒ ANP

De partijen willen van Zijlstra weten wat hij ervan vindt en wat Nederland kan doen. Dit naar aanleiding van het gedwongen vertrek van BBC-journaliste Rebecca Henschke uit de Indonesische provincie Papoea. Zijlstra moet uitleggen wat Nederland doet om uit te sluiten dat de Nederlandse politietraining in het gebied misschien wel bijdraagt aan de onderdrukking en wat er gebeurt om de persvrijheid te bevorderen.

SGP-leider Kees van der Staaij: „Deze week ontving onze fractie een man uit Papoea die elf jaar in de gevangenis zat vanwege het hijsen van de Papoea-vlag. Dit is maar één verhaal, maar de meeste verhalen van onderdrukking en geweld komen niet in het nieuws. Dit vanwege het feit dat journalisten geen verslag kunnen doen in Papoea.”

De huidige Indonesische provincies Papoea en West-Papoea vormden eerder Nederlands-Nieuw-Guinea. Nederland stond het gebied in 1962 af onder internationale druk.

 

 

Wanneer…..?

 

Wanneer zal de dag aanbreken

dat wij  ontwaken  in een vrij land?

Wanneer zullen er  geen tranen meer vloeien

om door geweld verloren  levens?.

Wanneer zullen de bodemschatten weer van ons zijn?

Wanneer zullen we ons volkslied ‘Hai Tanahku Papua’

weer mogen zingen?

Wanneer zullen we onze vlag ‘de Morgenster’

weer mogen hijsen?

Wanneer zal het Papuavolk weer een vrij volk zijn?

Wanneer zal naar onze smeekbeden worden geluisterd:

Wereld word wakker !  

GENOMEN O

 

Arrestaties in Indonesië bij mars van Papoea’s
Nederlands Dagblad – 4 december 2018

Surabaya. De afgelopen dagen zijn in Indonesië honderden Papoea’s en anderen gearresteerd die deelnamen aan vreedzame betogingen voor onafhankelijkheid. De grootste betoging vond plaats in Surabaya, op Oost-Java. De politie kwam daar tussenbeide toen tegendemonstranten op het toneel verschenen.

De betoging in Surabaya was georganiseerd door de Papuan Students Alliance (AMP) ter gelegenheid van 1 december, de datum waarop 57 jaar geleden voor het eerst de Morgenstervlag wapperde. Die vlag, een symbool van de strijd tegen de Indonesische overheersing van Papua, is in Indonesië verboden.

Veel deelnemers aan de onafhankelijkheidsbetoging droegen hoofdbanden met de morgenstervlag en riepen leuzen als ‘Vrij Papua’. Onderweg naar het Grahadi-gebouw, waar de gouverneur van Oost-Java kantoor houdt, stuitten de betogers op een tegenbetoging van leden van onder meer de organisatie Pancasila Jongeren. Het kwam tot schermutselingen, waarop de politie en onafhankelijkheidsbetogers wegsleepte. Volgens de krant Jakarta Post raakten ten minste zeventien mensen gewond. Later op de dag viel de politie studentenwoningen binnen en arresteerde meer dan 230 studenten.

Behalve in Surabaya werd ook gedemonstreerd in andere delen van Indonesië, zoals in Kupang (provincie Oost-Nusa Tenggara), Ternate (Molukken), Manado (Noord-Sulawesi), Makassar (Zuid-Sulawesi) en Jayapura, Asmat en Waropen (Papua). Ook in enkele van deze plaatsen werden betogers gearresteerd. Volgens Veronica Koman, een mensenrechtenadvocaat die de Papoea’s vertegenwoordigt, werden in totaal 537 personen gearresteerd, meer dan bij eerdere 1-decembermanifestaties.

Woordvoerder Usman Hamid van Amnesty International Indonesië spreekt van willekeurige arrestaties die toegevoegd kunnen worden aan een lange lijst van onderdrukkende acties tegen Papoea’s. ‘Pesterijen, intimidaties en aanvallen door vijandige menigtes kwamen afgelopen jaar geregeld voor. Maar in plaats van de aanvallers te arresteren, zet de politie vreedzame demonstranten gevangen’, aldus Hamid.

De manifestatie van dit jaar was groter dan eerdere, zo bevestigt desgevraagd Fajdar Schouten-Korwa, juriste van de organisatie International Lawyers for West Papua. Zij wijst erop dat de studenten goed georganiseerd zijn en dat onder de Papoea’s de roep om uitoefening van het recht op zelfbeschikking toeneemt, doordat de onderdrukking zo voelbaar is.

beloftes
Doel van acties als die van zaterdag is het vragen van aandacht voor de situatie in West-Papua. ‘Vooralsnog heeft de Indonesische president Joko Widodo enkel beloftes gedaan, maar deze nog niet omgezet in daden. Buiten Indonesië wordt veelal meer aandacht besteed aan het in stand houden van de handelsbetrekkingen’, aldus de juriste.

Volgens haar is het de tactiek van de politie om bij zulke studentenbetogingen de studenten vast te houden op de campus. In de regel worden ze weer snel vrijgelaten.

Papua hoorde vroeger bij Nederland, maar Indonesië begon in 1961 een militaire operatie en annexeerde het gebied in 1963. In 1969 werd het officieel bij Indonesië gevoegd, na een stemming die algemeen als nep wordt gezien. De Papoea’s beschouwen 1 december 1961 als de dag waarop zij onafhankelijkheid hadden moeten krijgen. <

 

1 februari 2019

BELANGRIJKE  PETITIE VAN PAPUA’S

(overgenomen van Facebook, vertaald vanuit het Engels)  

Gisteren bevestigde de mensenrechtencommissaris van de Verenigde Naties dat hij de petitie van het West Papoea-volk ontving, ondanks het feit dat de Indonesische regering beweert dat het een "hoax" is.
Volgens een rapport van CNN verklaarde plaatsvervangend woordvoerder van de Hoge Commissaris Ravina Shamdasani: "Tijdens deze bijeenkomst hebben een lid van de Vanuatu-delegatie en Benny Wenda het verzoekschrift ingediend bij de Hoge Commissaris."
Ze ging verder met te zeggen: "Indonesië heeft ermee ingestemd om ons kantoor toegang te geven tot West-Papoea en we wachten op bevestiging van het arrangement".

De petitie roept de Verenigde Naties op als volgt:
Benoem een ​​speciale vertegenwoordiger om de mensenrechtensituatie in West-Papoea te onderzoeken; - zet West Papua terug op de agenda van de agenda van de dekolonisatiecommissie en zorg ervoor dat ons recht op zelfbeschikking - ons in 1969 werd geweigerd - gerespecteerd wordt door een internationaal gecontroleerde stem, te houden (in overeenstemming met Resoluties 1514 en 1541 (XV) van de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties).

https://www.freewestpapua.org/.../un-human-rights-commission.../

 

 

 

17 MAART 2019

 

NATUURRAMP IN SENTANI

 

In het plaatsje Sentani, gelegen op een afstand van 24 kilometer van de hoofdstad Jayapura,  heft een natuurramp plaats gevonden.  Hevige constante regenval gedurende enkele weken veroorzaakte sterke overstromingen.  En Sentani, gesitueerd op heuvelachtig gebied, werd daardoor zwaar getroffen. De dalen liepen in korte tijd vol water  en bedolf daarbij de huizen die er stonden.  En dat waren er veel.  Gelokt door de bijzonder lage grondprijs hadden de mensen daar een stukje grond gekocht en daarop hun huis gebouwd.  Daarbij hebben ze er kennelijk niet aan gedacht dat ze zich op een kwetsbare plaats zouden bevinden bij overstromingen.  Langs het  stadje bevinden  zich enkele rivieren waarin het water terecht komt uit hret Cycloopgebergte.  En dichtbij bevindt zich het grote zoetwatermeer Sentani.

Volgens de berichten zijn er honderden huizen vernield en enkele scholen en bruggen. De meeste slachtoffers vielen terwijl ze lagen te slapen. De Indonesische radio maakte melding van enkele honderden doden.

De hulpverlening is in volle gang. En ook in Nederland zijn inmiddels enkele organisaties bezig om geld te verzamelen voor de getroffenen.