Henkbartels

2

Peinzend, met uitzicht op het voormalige Hollandia-Haven en de Humboldtbaai (1955)

Wat mij heeft bewogen.

Als Nieuw-Guinea veteraan (1955/56 Korps Mariniers) heeft het mij altijd dwars gezeten dat wij de Papua's in 1962 noodgedwongen in de steek moesten laten. Maar het land en het volk zijn altijd in mijn gedachten gebleven. Met lede ogen heb ik moeten aanzien dat het Papuavolk in de verdrukking is geraakt. En toen ik na mijn pensionering meer tijd kreeg, ben ik me intensief gaan bezig houden met West-Papua, zoals Nederlands Nieuw-Guinea nu heet. Ik schreef artikelen, gedichten en boeken, met de intentie om de aandacht te vestigen op de benarde positie van de Papua's en hun strijd om vrijheid. Een strijd die inmiddels aan ruim 400.000 Papua's het leven heeft gekost!

 

 

 

Wat ik in Nieuw-Guinea heb gedaan

Omdat ik het geluk had een beetje te kunnen schrijven, werd ik aangesteld als ‘Marinierscorrespondent’. Die baan bood mij de gelegenheid om het land op  verschillende plaatsen te bezoeken. En omdat er vrijwel geen wegen waren, moest dat gebeuren door de lucht of over het water. Met een Catalina, een tweemotorig watervliegtuig, maakte ik verscheidene vluchten en in landingsvaartuigen voer ik over  diverse wateren van het mooie maar primitieve land. Ik bezocht de op diverse plaatsen gelegerde militairen en nam deel aan verscheidene van hun oefeningen en verkenningstochten, op het water en in de rimboe.  En tussen die bedrijvigheden door had ik de gelegenheid om het land en het volk te leren kennen.
De meeste van mijn reportages en artikelen verschenen in de marinepers, in hoofdzaaK in het officiële maandblad voor de Koninklijke Marine ‘Alle hens’. De redactie van dat blad kende mij al van mijn reportages vanaf het vliegdekschip ‘Karel Doorman’, waarmee ik in 1954 verscheidene vaartochten heb gemaakt. Die reportages waren extra succesvol omdat ze op een onnavolgbare manier werden geïllustreerd door de inmiddels overleden tekenaar en schilder Rien Poortvliet, die toen ook als marineman op de ‘Karel Doorman’ verbleef.

Onderstaand een indruk van de destijds door mij geschreven artikelen over Nieuw-Guinea, het huidige West-Papua.

Afscheid !

In december 1961 werd de vlag van Nieuw-Guinea in gebruik genomen en gehesen op alle bestuursposten, naast de Nederlandse vlag. De vlag kreeg als naam ‘Morgenster’. De kleuren rood, wit en blauw waren in de vlag verwerkt, als teken van verbondenheid met Nederland. Een ster symboliseerde de opgaande zon, als teken van hoop. Maar de hoop is inmiddels vervlogen. Onder druk van de internationale gemeenschap en een dreigende oorlog met Indonesië moest Nederlands Nieuw-Guinea op 15 augustus 1962 worden overgedragen aan Indonesië. Het rood, wit en blauw en de ‘Morgenster’ wapperen niet meer boven het Papuavolk. Het is helaas niet anders…..! Maar wij zullen de Papua’s niet vergeten !