Mijn roman 'Tamara' (eerste druk 2009)

Tamara werd geboren in de wildernis van West-Papua, het voormalige Nederlands Nieuw-Guinea. Ze groeide op in een onherbergzaam gebied, waarin zich nog maar enkele blanken hadden gewaagd. Ze viel daar op door een kunstzinnig talent. Een talent dat haar verder zou brengen dan de kampong waarin ze woonde en ook verder dan het mooie maar primitieve land waarin ze was geboren. De donker gekleurde vrouw veroverde een deel van de wereld met haar bijzondere gave. Maar ze veroverde meer in haar leven. Niet alleen het hart van een blanke man, maar ook dat van een blanke vrouw. En ze beminde beiden hartstochtelijk.

Een klein stukje uit het boek:

Diep in de nacht was er geritsel van bladeren in de groene muur die de zandplaats omsloot. En plotseling doken er tientallen mannen op die Igar, die de wacht hield, overmeesterden. Hij kon nog wel roepen naar zijn slapende reisgenoten, die verschrikt overeind vlogen. En toen zagen zij in het licht van het smeulende kampvuur vreemde mannen die waren bewapend met speren. Ze maakten een dreigende indruk en maakten duidelijk dat zij de voorraad van het vlot wilden hebben. En enkelen liepen al in die richting, terwijl de anderen met hoog geheven speren een kring vormden rondom Digo, Igar, Tamara en Lucia. En toen waren er plotseling felle lichtflitsen en klonk er een hoog en doordringend gefluit. De belagers verstijfden van schrik en namen vervolgens haastig de benen. Het leek alsof zij geheimzinnige figuren hadden gezien en gehoord en hun verschrikte kreten klonken nog tot ver in het woud.